Tien dagen slopen. Na het schuren en opruimen is tien dagen geleden het slopen echt begonnen. De time lapse.
Katten
Van iemand mag het niet maar pip vindt het zo lekker op zolder. Warm, rustig. Toch een beetje verbazingwekkend dat met alle veranderingen de katten zo relaxed zijn. De voorheen-gevelkacheluitlaat is kattenluik, de balken zijn toegang tot de zolder en de weg wordt feilloos gevonden.
Elke keer als ze een deur doorlopen is het anders dan de vorige keer dat ze dat deden. Wat moet het toch een wonderlijke wereld voor ze zijn.
Kookeiland
Met het sloophout kan je ook nog wel leuke dingen doen. Een kookeiland bouwen voor in de tuin bijvoorbeeld. De ‘echte’ keuken wordt steeds minder handig (geen licht, vol, stoffig)
Vloeren
Wat betreft de vloeren zijn we nog bij het makkelijke deel, het laminaat. Later maar zorgen maken over al dan niet bewapening in het beton en de degelijkheid waarmee de plavuizen gelegd zijn.
Muren
Als de muren een beetje los staan van de rest is het best makkelijk verwijderen. Mokertje, een paar kruiwagens en geduld. Steen voor steen (ja, wel een beetje gecontroleerd): tik, pak, klonk. En dan om de zoveel herhalingen met de kruiwagens naar de container. Beetje zen ook wel.
Poedies
Poezen hadden m’n ouders niet. Toch deze twee gevonden onder het laminaat. Vast een buurkat die een goede indruk achter wou laten. ‘s Kijken wat de onze doen na het gieten van de vloer.
Over inhoud en gewicht
Hoewel we dus containers hebben ben ik toch maar een paar keer op en neer naar het afvalstation gereden met piepschuim, glas- en steenwol. Met dank aan de buurman (aanhangwagen!) vermoed ik dat dat ongeveer 250,- euro gescheeld heeft. In de container per kuub en bij het afvalstation per kilo. Wat een verschil…
Voortgang
Hoewel langzaam en niet altijd goed te zien is er wel voortgang. Eindelijk een echte muur omver. Hiermee aanbeland bij het eerste wat ik herinner van het huis: een flinke deel direct grenzend aan de keuken. Daarmee wel een douche van muizenpoep gehad 🤢. Gelukkig niet geheel onverwacht dus met masker en bril op…
Vide
Het eerste dat mag blijven is er: de vide. Balkjes morgen nog weg en dan lijkt het al wel ergens op. Hiermee is tevens onze tienerkamer helemaal verdwenen. De plafonddelen die deel uitmaakten van wat misschien wel een van de eerste kamers was liggen in de container…
Weer een isolatielaag minder
Voor en na… Het laatste deel van de deel dat ooit dicht is gemaakt omdat het toch wat koud was en de zwaluwen teveel poepte waar ze niet moesten poepen. Het plafond ervan is weg. Morgen waarschijnlijk de platen die de vloer van de zolder daar opmaken.